COACH NODIG?
Regio: Amersfoort – Apeldoorn,
Nijkerk, Harderwijk – Barneveld
Regio: Amersfoort – Apeldoorn,
Nijkerk, Harderwijk – Barneveld
Zo kwam er enkele weken geleden een telefoontje binnen van een man.
Hij kon nog amper uit zijn woorden komen. De herrie in zijn hoofd was ondraaglijk geworden. In zijn wanhoop bood hij me €100.000 als ik het leven weer dragelijk voor hem zou maken.
Wat bleek? Hij had tinnitus – een constante, allesoverheersend geluid in zijn hoofd. Hij was een app gaan gebruiken die de tinnitus zou moeten verminderen, maar het werkte juist averechts. De tinnitus werd ondraaglijk. Hij wilde EMDR, hij wilde alles aanpakken wat mogelijk was om het weer enigszins dragelijk te maken.
“Ik kan niet meer. Ik hou dit niet meer vol.”
Ik maakte duidelijk dat EMDR de tinnitus zelf niet zou wegnemen, maar dat het wél kon helpen om de emotionele lading eromheen te verminderen. Het maakte hem allemaal niets uit – als íets hem maar zou helpen. Zo maakten we een afspraak. Zijn vrouw was met hem mee. De paniek was van zijn gezicht af te lezen. De herrie in zijn hoofd was onuitstaanbaar en hij verzette zich er heftig tegen.
Tijdens de eerste sessie liet ik hem zijn verhaal doen.
De tinnitus bleek een gevolg te zijn van een hersenvliesontsteking, een aantal jaar geleden. Maar de fysieke oorzaak was maar één deel van het probleem. Het échte gevecht speelde zich op een dieper niveau af.
Zijn hele leven had hij moeten vechten:
Hij had altijd hard gewerkt en telkens waren er tegenslagen. Recent weer een: gespaard voor een huis in het buitenland – en nét na de aankoop kwam er een hoge belastingaanslag.
Het leven was onrechtvaardig.
Maar het meest onrechtvaardige in zijn leven was het verlies van zijn vader toen hij 16 jaar oud was.
“Je mist hem, hè?” vroeg ik voorzichtig.
Tranen biggelden over zijn wangen. Hij stamelde: “Elke dag.”
Ook zijn vrouw hield het niet droog. Zijn constante gevecht tegen het onrecht begon eindelijk zichtbaar te worden.
We gingen terug naar het moment dat hij als 16-jarige zijn vader op zijn sterfbed wilde vasthouden – en dat niet mocht van de arts. Ik nam zijn hand vast, als symbool voor het moment dat hij destijds werd afgewezen. Zijn hand ontspande langzaam, voelde ik.
Hij ging naar huis met een aantal suggesties om oplopende spanning af te voeren:
Thuis had Leo tijdens een visualisatie een gesprek met zijn overleden vader. Zijn vader gaf hem een boodschap die alles veranderde:
💬 “Ik had graag gezien hoe mijn kinderen en kleinkinderen opgroeien. Maar jij mag nu verder – zonder te blijven vechten. Ga verder.”.
Het erkennen van deze boodschap was het keerpunt. Leo realiseerde zich dat hij niet langer hoefde te vechten. Het verdriet mocht er zijn, maar het hoefde hem niet langer te beheersen.
Leo’s transformatie was duidelijk zichtbaar toen hij voor de derde sessie binnenkwam. Hij had een grote lach op zijn gezicht. “Ik ben er weer!” gaf hij aan.
Leo was begonnen zichzelf toe te staan om kwetsbaar te zijn, in plaats van altijd sterk te moeten zijn. Het is niet langer meer nodig om alles alleen te doen.
“Ik hoef niet meer te vechten.”
De vechtmodus heeft plaatsgemaakt voor acceptatie. Hij is nog steeds bezig met zijn proces, maar hij heeft de eerste belangrijke stappen gezet naar vrijheid en rust.
👉 Wil jij ook werken aan heling en transformatie?
Ontdek hoe therapie jou kan helpen bij het verwerken van pijn en het hervinden van balans.
Met toestemming van de client gepubliceerd.