COACH NODIG?
Regio: Amersfoort – Apeldoorn,
Nijkerk, Harderwijk – Barneveld
Regio: Amersfoort – Apeldoorn,
Nijkerk, Harderwijk – Barneveld
Je herinnert het je niet meer zo goed.
Er is eigenlijk niks ernstigs gebeurd.
Je hebt het gewoon “achter je gelaten”.
En toch.
Je lijf doet iets anders.
Je hart gaat ineens tekeer tijdens een vergadering.
Je hebt buikpijn zonder duidelijke oorzaak.
Je slaapt slecht. Je schrikt snel.
Je kunt je niet meer concentreren als iemand kritiek geeft.
Of je voelt… helemaal niets. En dat maakt je onrustig.
Het menselijk lichaam is een ongelooflijk gevoelig geheugenapparaat. Wat je als kind niet kon verwoorden of moest onderdrukken, verdwijnt niet.
Het nestelt zich in je zenuwstelsel, je spieren, je ademhaling. Bessel van der Kolk zei het al: “The body keeps the score.”
En Gabor Maté vult aan: deze onbewuste spanning kan zelfs leiden tot echte ziekte — autoimmune aandoeningen, kanker, hartklachten — als je structureel niet leert ‘nee’ te zeggen tegen stress
Maté laat zien dat mensen die opgroeiden in gezinnen waar grenzen niet werden gerespecteerd, zichzelf vaak leerden onderdrukken: hun gevoel en behoeftes wegcijferen om erbij te horen.
Die onderdrukking activeert continu het stress-systeem, en op den duur valt het lichaam uit. Zoals Maté het treffend samenvat: “If you can’t say no, your body will do it for you.”
Daarom zijn klachten vaak geen fout of zwakte.
Ze zijn het lichaam dat fluistert: “Hé, let op, hier is spanning die gehoord wil worden.”
Voorbij negeren en bagatelliseren — is luisteren de eerste stap naar herstel.
Veel mensen die ik begeleid, komen niet omdat er iets ernstigs is gebeurd. Integendeel: ze vertellen juist dat het allemaal wel meeviel. En toch voelen ze zich:
overmatig verantwoordelijk
snel schuldig
vermoeid zonder reden
gespannen in sociale situaties
leeg of onverklaarbaar verdrietig
Vaak is er in hun jeugd geen ruimte geweest om te zijn. Gevoelens werden genegeerd of afgekeurd. Eigen behoeften moesten wijken voor harmonie of overleving. En dus leerde het lichaam zich aan te passen — door signalen te onderdrukken, af te vlakken of uit te stellen.
Totdat je volwassen bent. En die signalen niet meer passen in je leven. Maar ze blijven komen, omdat ze gehoord willen worden.
We zijn zo gewend geraakt aan het ‘bovenlichaam’: hoofd, logica, verstand. Maar je lijf spreekt een andere taal. En dat vraagt oefening om opnieuw te leren luisteren.
Trilt je hand als je iets zegt wat spannend is?
Word je warm of koud bij bepaalde mensen?
Blokkeert je adem als je iets niet mag zeggen?
Ga je knijpen in je kaken of schouders als je je iets in moet houden?
Of voel je juist niets — terwijl je weet dat je iets zou moeten voelen?
Al deze signalen vertellen iets. Niet over wat er nu fout gaat, maar over wat je toen niet kon voelen.
In mijn begeleiding nodig ik je uit om opnieuw contact te maken met je lijf. Niet forcerend, niet analyserend — maar zacht, nieuwsgierig, afgestemd. Je hoeft geen drama op te roepen of ‘terug’ in het verleden. Je lijf weet de weg, als jij leert vertragen.
Je zult merken:
Wat je voelde en hebt weggestopt, vraagt niet om veroordeling, maar om ruimte.
En dan ontspant je lijf vanzelf.
Je hoeft het niet uit te kunnen leggen om welkom te zijn.
Als je merkt dat je lijf spreekt — via spanning, afstand of vermoeidheid — dan is dat genoeg reden om te onderzoeken wat er gehoord wil worden.